Twórca i proboszcz parafii św. Stefana w Radomiu na Idalinie, pierwszy dyrektor Caritas Diecezji Radomskiej, kapłan, któremu tak Radom jaki i Sandomierz wiele zawdzięcza.

Pierwsza monografia zabytkowego klasztoru św. Jakuba jest też jego dziełem. Ks. Makarewicz był kawalerem Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie, wykładowcą historii sztuki w radomskim Wyższym Seminarium Duchownym. Przewodniczył Radzie ds. Konserwacji Zabytków i zasiadał w Diecezjalnej Komisji ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego. W maju 1981 r. z nominacji bp. Edwarda Materskiego został dyrektorem oddziału diecezjalnego Komisji Charytatywnej Konferencji Episkopatu Polski w Radomiu. Pełnił tę funkcję razem z ks. inf. Ignacym Ziembickim z Sandomierza do 7 kwietnia 1992 r., kiedy to został dyrektorem Caritas Diecezji Radomskiej. Ks. Makarewicz był także postulatorem procesu beatyfikacyjnego sługi Bożego bp. Piotra Gołębiowskiego na szczeblu diecezjalnym. A skoro wywiązał się solidnie i kompetentnie z tego zadania, polecono mu przygotowanie materiałów do prowadzonego procesu beatyfikacyjnego polskich męczenników czasu II wojny światowej z terenu diecezji radomskiej. Jego ofiarna praca pomogła w wyniesieniu do chwały ołtarzy pięciu błogosławionych kapłanów diecezji radomskiej. Ks. Stanisław Makarewicz przez wiele lat prowadził także wykłady z zakresu historii sztuki i konserwacji zabytków w Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie oraz Seminarium Duchownym w Radomiu. Doktorat pisał u ks. prof. Pasierba na temat bizantyńskich fresków w prezbiterium bazyliki katedralnej w Sandomierzu, należał do najlepszych znawców tego typu malarstwa w Polsce.
Ks. Stanisław współtworzył także struktury troski o dzieci głuche i niedosłyszące w Radomiu.

Ks. Stanisław Makarewicz jako kawaler Zakonu Grobu Bożego w Jerozolimie starał się uczestniczyć we wszystkich spotkaniach zakonnych w kraju, odbył też dwukrotnie pielgrzymkę do Ziemi Świętej. Przez wiele lat pełnił także posługę pierwszego skarbnika Zakonu. W jego pogrzebie w Radomiu i w Sandomierzu uczestniczyło pięciu biskupów, ponad 200 kapłanów, wielkie rzesze ludzi świeckich oraz szesnaścioro członków zakonu Bożogrobców z Krakowa, Kielc, Miechowa, Lublina i Radomia.